![]() |
![]() Prawdopodobne pochodzenie nazwy „Narama”. |
W Polsce są miejscowości o takiej, lub podobnej nazwie: 1. Naramowice, w województwie wielkopolskim, będące dziś dzielnicą Poznania. 2. Naramice w województwie łódzkim, w powiecie wieluńskim, w gminie Biała. 3. Narama, w województwie małoposlki, w powiecie krakowskim, w gminie Iwanowice. 4. Naramów, województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Łopuszno. Franciszek Piekosiński w dziele „Rycerstwo polskie wieków średnich” wydanym w 1896 nakładem Krakowskiej Akademii Umiejętności wykłada, że Narama, Naramice, Naramowice i Naramów wiodą swoje nazwy od popularnego w śreniowieczu rycerskiego imienia Naram. Podobnie twierdzi Aleksander Brückner, wiodąc miano NARAM w znaczeniu duży, mocny, olbrzymi. Wierzę dawniejszym historykom, że są kompetentni w rozszyfrowywaniu zapisów łacińskich, ponieważ dla nich łacina była językiem obowiązkowym i wykładanym na równi z językiem polskim. ![]() Idąc też śladem rozumowania, że średniowieczne nazwy miejscowości brały nazwę od swoich rycerskich założycieli, udało mi się w starych dokumentach źródłowych znaleźć rycerzy o imieniu Naram (np. Naram z Sędzina i Chowanówka. Naram z Rosnowa, Naram z Wróblewa , Naram z Naramowic, Naram z Wielżyna, Naram z Sierosławia). Można to prześledzić zapoznając się z zamieszczonymi poniżej kartami "Słownika staropolskich nazw osobowych". ![]() Karty "Słownika staropolskich nazw osobowych" - kliknij na obraz lub ==>TUTAJ i powiększ ![]() Zwolennikom nazwiska Naramski zapisywanego w XV wieku jako „Narębski” przypominam, że obecną ortografię wprowadził Stanisław Zaborowski w wydanej w Krakowie w latach 1514–1515 książce „Orthographia seu modus recte scribendi et legendi Polonicum idioma quam utilissimus”. Litera ę (e z ogonkiem) była co prawda używana w języku łacińskim od XII wieku ale nie jako dzisiejsze "ę"
(en) ale jako „E caudata”, dla oznaczania "æ" (dźwięk pomiędzy "a" i
"e").
Zatem zapisane nazwisko „Narębski” należało przeczytać jako „Naræ(b)ski” czyli Nara/ebski. Skąd inąd wiadomo, że Krakowiacy od zawsze mieli tendencję do wciskania „b” przed inne litery, co powodowało wyciszanie np. m. Zatem zapewne trzeba by było zapisać „Naræmbski” co dziś przeczytalibyśmy jako Naram(b)ski (zobacz zapis pod datą 1440). Zresztą nie trzeba daleko szukać. W 1470 roku pisarz Sądu Ziemskiego zapisał Andrzeja Naramskiego jak umiał, czyli Narębski, a Długosz w swoim Liber beneficjorum…” zapisał poprawnie ![]() Trzeba wiedzieć, że w końcu XIV i w XV w. w miejsce sądów książąt dzielnicowych powstały szlacheckie sądy ziemskie. Dlatego też rok 1388 rok jest pierwszym zapisem dotyczącym miejscowości NARAMA w księgach Krakowskiego Sądu Ziemskiego, bo dopiero wówczas ten Sąd powstał. Aby dotrzeć do wcześniejszych zapisów trzeba sięgnąć do archiwów Kapituły Krakowskiej, ale ze względu na obecne czasy jest to praktycznie niemożliwe. ![]() ![]() Poza tym po odebraniu podarunku od Pawła Żydowskiego właścicielami Naramy był zakon Karmelitów z Garbar, obecnie ulica Garbarska w Krakowie i Dominikanów z Krakowa. Co jakiś czas czasu Naramę wizytował przedstawiciel jednego lub drugiego zakonu (od 1765 tylko jednego), który dokonywał spisu ludzi, zabudowań, inwentarza żywego i martwego. Zwłaszcza w tych sprawozdaniach pojawia się nazwa „Naręba” lub „Naremba”, w zależności od tego, który z przedstawicieli zgromadzenia przyjeżdżał i jaką miał „fantazję” aby nazwać posiadłość, którą odwiedza i … tak zapisywał nazwę wsi. Było tak aż do 1787 roku, kiedy powrócono do właściwej formy nazewnictwa wsi. W każdym razie od miejscowości Narama swoje nazwiska wywiodły co najmniej trzy rody Nowinów: Naramscy, Narębscy i Narembscy. Nazwiska te są spotykane również dziś. Zatem, idąc po kolei, w dostępnych obecnie dokumentach, na przestrzeni wieków tak zapisywano nazwę miejscowości: 1360 Narama; 1388 Narama; 1393 Naram; 1402 Naramma; 1408 Naraba; 1417 Narama; 1419 Naromma; 1427 Naroma; 1429 Naroama; 1437 Narampna; 1439 Narawa; 1440 Naramba; 1458 Narąma; 1470 Narama; 1512 Narema; 1514 Nąrema; 1564 Narebi; 1581Naremba; 1636 Naręba; 1715 Naremba; 1787 Narama; 1818 Narama i tak aż do dziś. |