|
Strony:
0
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
|
| |
1498 r. - W tym roku do „urodzonego” Walentego Naramskiego,
współdziedzica Naramy, przyjeżdża woźny Królewskiego Sądu Komisarskiego
i oznajmia mu, że nie jest już dziedzicem Naramy, ponieważ z powodu „nie
obesłania” przez niego wyprawy mołdawskiej Jana Olbrachta w 1497, Piotr
Chlewiski podczaszy księcia Zygmunta (późniejszego króla), który był
obecny na wyprawie w Mołdawii, otrzymuje jego dobra naramskie.
Przerażony Walenty, broniąc się przed konfiskatą dóbr na rzecz Piotra
Chlewiskiego, staje przed Sądem i zeznaje, że nie był zobowiązany do
wyprawy, ponieważ jest w niedziale (tzn. majątek nie został podzielony)
z bratem Stanisławem, który tę wyprawę „obesłał”, czyli staraniem
właścicieli został właściwie „opatrzony” i brał udział w wyprawie. W
efekcie Królewski Sąd Komisarski wyrokuje, że Walenty ma samotrzeć
złożyć przysięgę, tzn. on i dwóch wiarygodnych świadków, którzy przez 3
lata nie byli jego chlebojedżcami, że rzeczywiście jest w niedziale
(tylko współwłaścicielem). Jak wynika z późniejszych dokumentów Walenty
Naramski udowodnił, że rzeczywiscie był tylko współwłaścicielem
nieruchomości, z której jego brat Stanisław w ich imieniu wykonał
wszelkie obowiązki i powinności nałożone na nich przez prawo w związku z
wyprawą wojenną na Mołdawię. Walenty Naramski ożenił się Katarzyną,
córką Floriana z Wilczkowic i zmarł w 1527 roku. |
|
|
1525 r., -
niepodzieleni Andrzej i Jakub Naramscy z Naramy i Rudna (Górnego)
odstąpiwszy od swego powiatu Proszowskiego zobowiązują się zapłacić
Pawłowi Wronińskiemu 200 florenów z tytułu posagu za siostrę Katarzynę
pod rygorem wwiązania jej w ich część dziedziczoną w Rudnie Górnym. |
| |
1526-1543.
- 1521 r Stanisław Narębski z Garlicy i Szczodrkowic wydzierżawia na
3 lata Pawłowi Wronińskiemu z Rudna Górnego dobra swoje ojczyste i
macierzyste i swoich braci (byli w niedziale) Andrzeja, Jakuba i
Mikołaja w Garlicy Górnej i Rudnie wraz bydłem, trzodą i sprzętami
domowymi. Z tytułu dzierżawy Wroniński będzie winien Narębskiemu 45
grz., z których 9 grz. czynszu ma zapłacić wikariuszom katedry
krakowskiej, pozostałe zaś pieniądze wypłacić mu w ciągu 3 lat.
Narębski zobowiązuje się bronić Wronińskiego od pretensji swoich
braci. A w 1529 Stanisłąw Narębski zastawia za 100 florenów Pawłowi
Wronińskiemu z Rudna całe części dziedziczone w Naramie, Rudnie
[Górnym] i Szczodrkowicach. W 1539 Stanisław Narębski znów pożycza
130 florenów tym razem od Jakuba Będuszowskiego gwarantując zwrot
ewentualnie wwiązaniem w Naramę. W 1543 powtarza pożyczkę 240
florenów od Andrzeja Dłuskiego gwarantując zwrot ewentualnie
wwiązanie w Naramę.
|
1581 r.
- Potomek Stanisława, również Stanisław Narębski płaci dziesięcinę na
utrzymanie parafii w Korzkwi od 3 łanów kmiecych, 1 czynszownika, 6
zagród bez roli i 1 komornika. Od tego roku, z nieznanych przyczyn
Narama (lub jej wesje) zostaje zapisywana w dokumentach jako Naręba/Naremba
(lub jej wersje).
|
|
