|
Strony:
0
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
|
 |
|
2200-600 lat p.n.e - wynalezienie i upowszechnienie brązu powoli
wypierało krzemień, który z czasem stracił na znaczeniu jako podstawowy
surowiec do wytwarzania narzędzi, toteż zainteresowanie okolicami w
epoce brązu wyraźnie zmalało, o czym świadczy niewielka ilość materiałów
archeologicznych znajdowanych na stanowiskach z tego okresu. |
|
|
0 - 375 r.n.e - epoka żelaza w Dolinie Prądnika i jej okolicach
reprezentowana jest tylko przez okres rzymski wczesne średniowiecze. O
słabym zaludnieniu Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej w epoce brązu
decydowały także niezbyt dobre warunki naturalne dla gospodarki
rolniczo-hodowlanej i utrudniony dostęp wody. |
| |
400-600 r.n.e. - historia Ziemi Krakowskiej, Krakowa, a więć i Naramy
jest trochę różna niż innych regionów Polski, a zwłaszcza Księstawa
Polan i jego władycy Mieszka! Późniejsza „Ziemia Krakowska” jest tożsama
z wcześniejszym terytorium „Wiślan” lub „Białych Chorwatów” (istnieje
spór o nazwę). O Wiślanach wspomina już Orozjusz czyli Paulus Orosius,
ur. ok. 385 i zmarły przed 423 r. Najważniejszym jego dziełem jest
„Siedem ksiąg historii przeciwko poganom” (łac.: Historiarum libri VII
adversus paganos). Pisze on o „Wisle lond” kraju leżącym na wschód od
Moraw i graniczącym z Dacją. Dzieło to było wykorzystywane w
średniowieczu jako podręcznik historii powszechnej. Alfred Wielki (ur.
ok. 849, zm. 899) król Wesexu (Angla) przetłumaczył je na anglosaski,
dodając uzupełnienia.
|
|
600-700 r. n.e. - z terytorium Wiślan/Białych Chorwatów, siedem plemion
miało wyruszyć na Bałkany (na terytorium dzisiejszej Chorwacji) na
zaproszenie cesarza wschodniego cesarstwa rzymskiego Herakliusza, by
bronić granic cesarstwa. Reszta plemion pozostała w swojej dawnej
ojczyźnie mając oddzielnego władcę. |
Ok. 820 – 885 r.n.e. – „Był zaś w nim [Metodym] także dar proroczy, tak
że spełniało się wiele przepowiedni jego, z których jedną lub dwie
opowiemy. Książę pogański, silny bardzo, siedzący w Wiślech (въ Вислѣхъ)
[lub: w Wiśle (въ Вислѣ)], urągał wielce chrześcijanom i krzywdy im
wyrządzał. Posławszy zaś do niego [kazał mu] powiedzieć [Metody]: Dobrze
będzie dla ciebie synu ochrzcić się z własnej woli na swojej ziemi, abyś
nie był przymusem ochrzczony na ziemi cudzej, i będziesz mnie [wtedy]
wspominał. I tak też się stało. Średniowieczny tekst źródłowy. "Żywot
świętego Metodego" lub „Legenda Panońska” to księga poświęcona
działalności misyjnej dwóch braci, bizantyńskich duchownych, Greków z
Sołunia (ob. Saloniki). Chociaż byli Grekami to znali od dzieciństwa
także język słowiański, bowiem nie tylko okolice Sołunia, ale i jego
przedmieścia zamieszkałe były przez Słowian. Wydaje się, że obecna
dzielnica krakowska pierwsza z pośród innych dzielnic Polski zetknęła
się z chrześciaństwem i to na długo przedtem zanim nad Gopło dotarła
wieść o Chrystysie. Mówi o tym pewne źródło historyczne i wiąże z
apostołem Słowian Metodym. Przywołałem już ustęp z legendy św. Metodego
o jego rozprawie z księciem Wiślan, którego do zmusił przyjęcia wiary
chrześciańskiej. Zatem wygląda na to, że wówczas już kraj Wiślan należał
do sfery wpływów państwa Wielkomorawskiego.
|
|
